Een tijd terug nam hij het stokje al over van vader Ad, maar sinds afgelopen zomer moet zoon Rob van den Oetelaar het dan ook echt zonder zijn vader stellen. “Mijn vader ging officieel met pensioen op de dag dat hij 65 werd. Precies zoals hij altijd gepland had“, vertelt Rob. Waar Van den Oetelaar Metaal van 1998 tot 2013 nog bestond uit twee tot drie medewerkers en het clubje bij Ad aan huis werkte, is het metaalbedrijf inmiddels gegroeid tot middelgrote groep met 13 vaste medewerkers. “Twee jaar geleden kochten we er een tweede pand bij aan de Nobelweg. Ja, het is hard gegaan!”

“Wat we zoal maken, is divers”, legt Rob uit. “60% zijn paardenstallen, de andere 40% zijn producten voor de industrie en evenementen. Zo maken we stalen onderdelen voor festivals als Paaspop en verschillende festivalbouwers. We maken zowel eigen producten als producten op maat en verkopen onze stallen in binnen- en buitenland. Afgelopen jaar leverden we zelfs een mooi project af in Japan.

Wat ik zelf het leukst vind, is het bedenken en ontwikkelen. Het commerciële stuk ligt mij iets minder, je zult mij niet veel op paardenbeurzen zien staan. Bovendien weten veel mensen in het paardenwereldje intussen wel dat er in Schijndel stallen gemaakt worden. Tot voor kort voeren we zelfs alleen op mond-tot-mondreclame en deden we niets aan PR. Toch besloten we een paar jaar terug zelf een website te gaan maken en meer naar buiten te treden, wat ons nieuwe dealers in paardenproducten heeft opgeleverd.”

“Toen ik in 2013 aan boord kwam, kozen we er bewust voor groter te gaan. Onze bestaande klanten gingen meer afnemen, waardoor zowel zij als wij verder konden groeien. Verder kwamen er nieuwe mensen op ons pad, waaronder een Franse dealer die nu een kwart van onze omzet in paardenstallen vertegenwoordigt. De reden dat we zoveel vaste klanten hebben, is onze kwaliteit en het feit dat we maatwerk leveren. Bedrijven waarderen onze kennis en kunde. Ze kopen bij ons niet de allergoedkoopste stallen, maar wél hele goeie!

Ik ben dan ook trots op mijn personeel, zonder hen krijg ik natuurlijk niets voor elkaar. We doen waar we goed in zijn, kijken continu of het beter of sneller kan en lossen eventuele fouten goed op. Dit alles betaalt zich uit in waardering.  ‘Jullie zijn een slim bedrijf’, zei een klant laatst. En kijk, dat zijn de complimenten waar je het voor doet hè.”

“Voordat ik in de zaak kwam, heb ik eerst vijf jaar bij andere bedrijven gewerkt na mijn studie. Dat is het beste wat ik had kunnen doen. Het is goed als je je breed oriënteert en weet hoe het er elders aan toe gaat. Als mijn eigen kinderen – die nu nog klein zijn – ooit de zaak in willen, ga ik dat dus niet zomaar laten gebeuren! Zelf mocht ik mijn vakantie- en zaterdagbaantjes ook niet bij mijn vader invullen, omdat ik toch nooit deed wat hij zei.

We zijn sowieso best verschillend, pa en ik. Waar hij het liefst alleen maar vieze handen had en nog altijd verslaafd is aan werken met ijzer, sta ik niet in de werkplaats maar ben ik vooral op kantoor bezig met werkvoorbereiding, offertes maken en medewerkers aansturen. Aangezien pa nooit zo bezig was met personeel en klanten, mis ik hem niet als directeur. Maar als beste knecht? Echt wel! Ik hoop dat we daar volgend jaar alsnog een keer op kunnen proosten, als we zijn afscheid eindelijk kunnen vieren met ons personeel en onze klanten. Gelukkig is en blijft hij nog altijd mijn klankbord.”